Gazetari nga Presheva ne Gjeneve (UN) Nefail Maliqi me gjeniun e letrave shqipe Ali Podrimja ne dreke ne Gjenevë duke ptirtu trenin per ne France..Gjenevë, 17 prill -Gazetari i agjencise se lajmeve “Presheva Jonë” ne Zvicër ishte i fundit qe u nda, që percolli nga Gjeneva per France poetin tone të madhë dhe kurre më se pame Ali Podrimjen. Por sot pezia e tij merre fryme. Më 18 korrik 2012, Ali Podrimja ishte zhdukur pas një festivali të poezisë në Francë. Pas kërkimeve të pareshtura të autoriteteve franceze, më 21 korrik 2012, u gjet trupi i pa jetë i shkrimtarit. Ai vdiq në rrethana të pasqaruara.
Ali Podrimja është autor i më shumë vëlimeve me poezi dhe mbahet sot nga kritika si përfaqësuesi më tipik i poezisë së sotme shqiptare dhe si një poet me emër dhe në shkallë ndërkombëtare. OPodrimja s kkishte emer vetem ne Kosovce dhe dner shqupatret, por edhe ne letrsine fnarcneze dhe boterore. Gazeta e hujua e vleresoni lart poetin nga Kososva (Ali PODRIMJA: une figure remarquable de la littérature contemporaine) per te cilin e karahasonin me poete te njohur te ketij shekulli, shkruna agjencia e lajemeve “Presheva Jonë” due perkujtuar popetine madhe shiptar Ali Podrimja me rastin e gjashte vjetorit te humbjes se tij, qe padyshim ishte humbje e madhe per poezine shqipe.
Ali Podrimja: Nefail puno per Kosoven se dielli kur nxen mire ne Kosovë, patjeteër do te nxeje edhe tek ju ne Presheve, meqë dielli nuk njeh kufijë…
“Ju gazetaret jeni ushtare te kombit, edhe ne poetet, deri dikund, por ju jeni ne vijen e apre te “fronit”, kurse ne me vargje ma shume vajtojme se ndyshojme gjendjen. Prandaj ti Nefail gejndesh ne vendin, në zmrene e inforcioneve nderkombëtare, puno për vendit tonë, për Presheven tënde dhe tonën. Nese ste shperblen shteti te shperblon perenedia, ndersa ata i zezon, siq i ka zezuar. Kush do te besonte para 26 vitesh se Kosova do t ebehej shtet. Duhet t’i themi falemnderit Rugovës dhe Amerikë por edhe UCK-së, por asesi ketyre ldiereve qe sot jane ne krye te shtetit qe e muaren n’qaf ket popull. Deshta te them edhe për Preshevën, nuk eshte cudi qe pas diss vitesh ta shofim ne Kosovë..” ishin keto fjalët e fundit te poetit tone te madh Ali Podrimja ne la Gare (stacion) te Gjenevës me gazetarin e agencise se lajemeve “Presheva Jonë” me te cilin ngrene nga nje cop buke, para se te udhetonte per France ne (dhe per cudi pekrunder insistimit tim nuk me lejoi te paguaj. para se perhsndeteshim, te merreshim n’gryk për gjithmonë me poetin e madh Ali Podrimja qe me kurr se pamë Per dallim nga ky poet, politikajve kosovar sa here vijne Gjeneve edhe te korruptuar edhe kerkojne nga mergimtaret ja paguajne drekën, hotelin, bile edhe dicka tjeter… s eshte momenti tash t’ia permendim…
Ali Podrimja, botën e vet poetike poeti e artikulon përmes një sistemi figurativ të konsoliduar (veçanërisht me simbolin dhe metaforën) dhe me një shkallë mjaft të lartë ndjeshmërie. Poezia e tij është epitomë e hermetizmit ku metaforat përbëhen nga disa nivele dhe nën-nivele kuptimore. Manifestimi i kësaj forme poetike u bë i domosdoshëm për poetin, sepse i shërbeu si mburojë kundër sulmeve ndaj ish-pushtetit serb në Kosovë. Pas pavarësisë së Kosovës, poezia e tij rifitoi lirizmin dhe ndjenjën poetike, por pa mundur të dalë krejtësisht nga stili i ngjeshur tradicional shqiptar.
Vargjet janë shkëputur nga poemthi lirik Hija e tokës, të cilin Ali Podrimja e shkroi në vitin 1960, kur ishte gjimnazist. Një vit më pas, më 1961, Ali Podrimja botoi përmbledhjen e parë me vargje elegjiake Thirrje. Më pas vijnë përmbledhjet Shamijat e përshëndetjeve (1963), Dhimbë e bukur (1967), Sampo (1969), Torzo(1971) etj., deri në veprën e tij mjeshtërore Lum, Lumi, (1982), që shënoi një kthesë në poezinë bashkëkohore kosovare.Rrethanat e vështira politike gjatë viteve ´60 dhe ato familjare më pas, kanë lënë gjurmë të pashlyeshme në poezitë e tij. Vdekja e të birit, Lumit, rezultoi me veprën më të bukur të tij gjer më sot, Lum Lumi.
Unë, Biri Yt, Kosovë
Unë, biri yt, Kosovë t’i njoh dëshirat e heshtura,
t’i njoh ëndrrat, erërat e fjetura me shekuj,
t’i njoh vuatjet, gëzimet, vdekjet,
t’i njoh lindjet e bardha, caqet e tuka të kulluara;
ta di gjakun që të vlon në gji,
dallgën kur të rrahë netëve t’pagjumta
e të shpërthej do si vullkan:-
më mirë se kushdo tjetër të njoh, Kosovë.
Unë biri yt.
