(AIK-Presheva Jone)

 

Ndjekur nga polemika politike dhe personale, jeta e çiftit të parë të Francës është gjithnjë e më e përfolur nga dita në ditë.Jo për herë të parë, Nicolas Sarkozy e ka krahasuar presidencën e tij dhe marrëdhënien me gruan e tij, Carla Bruni-Sarkozy, me një telenovelë ose, siç do të thoshin francezët një teleroman. Në një libër i shkruar nga dy gazetarë francezë, thuhet se Sarkozy me bashkëpunimin e zonjës së parë, Madame Bruni, përdori policinë dhe shërbimin e zbulimeve për të hequr nga skena rivalët e saj dhe për të zbuluar burimin e thashethemeve se çifti kishte marrëdhënie jashtëmartesore.Në të njëjtën kohë si Bruni si Sarkozy kanë mohuar që kanë bashkëpunuar me autorët Michawl Darmon dhe Yves Derai(pavarësish se u kanë dhënë atyre një seri intervistash të regjistruara gjatë një periudhe 18-mujore), presidenti është duke u përpjekur për të menaxhuar pasojat e vendimit të tij për deportimin e disa mijëra njerëz rome si pjesë e një goditjeje në kampet ilegale në Francë. Policia ka qenë e denoncuar si “një turp” nga komisioneri i drejtësisë së BE, por Sarkozi është quajtur i dalluar. Në një samit evropian, ai është parë duke vozitur me José Manuel Barroso, presidenti e Komisionit, duke mbrojtur pozicionin e tij, në një takim të përshkruar nga David Cameron si “shumë të gjallë”. Ai është ngatërruar gjithashtu në një skandal që përfshin trashëgimtare e L’Oreal Liliane Bettencourt. Sarkozy, i cili ka qenë i implikuar në sugjerimin se Bettencourt ka bërë kontribute të paligjshme në fushatën e partisë së tij, po përballet me një hetim me pretendimin se ai kishte urdhëruar shërbime të kundër-spiunazhit për të gjetur burimin të fakteve të dëmshme në lidhje me këtë çështje. Sipas Aurélie Filippetti, politikan francez socialist: “Ky është një skandal i ri i denjë të krahasohet me Watergate”.

Presidenti 55vjeçar ndoshta është mësuar me akuzën e melodramave të panevojshme që nga zgjedhja e tij tre vjet më parë. Së pari, ka pasur përleshje romantike mes tij dhe ish-gruas, Cecilia. Pastaj kanë qenë thashethemet se ish-ministrja joshëse e drejtësisë, Rachida Dati, është konsultuar me të më shumë për punët e zemrës sesa për punët e shtetit duke lënë një përshtypje të dyshimtë aq më tepër kur më vonë Dati pati refuzime të vazhdueshme për ti dhënë vajzës së saj një-vjeçare, mbiemrin e të atit.

Pastaj ishte vardisja e tij e madhe dhe publike ndaj ish-supermodeles dhe këngëtares Carla Bruni, e cila, në mënyrë të pabesueshme u bë gruaja e tretë e Sarkozy-së, pavarësisht nga një hendek 13 vjeçar i moshës së tyre dhe dallimit të konsiderueshëm në gjatësi.Dhe të gjitha këto skandale të Sarcozy janë të parëndësishme në krahasim zbulimet e jashtëzakonshme që dolën javën e kaluar në librin “Carla dhe ambiciet” (një biografi të dytë, Carla – Një jetë e fshehtë shkruar nga shkrimtarja investigative Besma Lahouri). Dhe të mendosh se një gjë e tillë ka ndodhur dhe në Britani ku interesi është më i madh për çështjet e skandaleve.

Megjithatë, francezët gjithmonë kanë një qasje më të sofistikuar, kur është fjala për intriga politike dhe seksuale. “Unë mendoj se është ndoshta për shkak se francezët kanë ndarje të forta në mes të jetës personale dhe publike, është arsyeja që ata merren me skandalet me më shumë pjekuri se britanikët”,-thotë Agnès Poirier, një komentator francez i kulturës dhe politikës. “Ka një ndjenjë se jeta private e çdokujt nuk është biznesi jonë. Carla Bruni ka pasur shumë lidhje me meshkujt në të kaluarën,e çfarë pastaj? Të urdhërosh shërbimet e fshehta për të hetuar është diçka e ndryshme, por unë mendoj se kjo vjen prej tij, jo prej saj. Në fund të fundit, ajo nuk është në pushtet”.

Papritmas, krahasimi me soap-operan duket i pavend. Përgjimit i telefonave, komplote të poshtra politike që përfshijnë milionerët më të mëdhenj dhe marrëdhëniet e paligjshme në dashuri nuk janë të llojit ndonjë telenovele. Por çfarëdo kacafytje të fundit që mund të ketë pasur në vend, ajo ka theksuar thjesht magjepsjen tonë të thellë për çiftin e parë të Francës.

Historia e Nicolas dhe Carla është një dashuri që ka kapluar vëmendjen tonë në çdo kthesë. Dhe si të gjithë të pasionuarit pas historive të dashurisë pyetja që mbizotëron mbi lidhjen e tyre është: çfarë bën ajo më atë? Nuk është vetëm pabarazia estetike që na intrigon. Bruni ka pozuar për kopertinën e Vogue; Sarkozy ishte paraqitur në kopertinën e “The Economist”, si njeri me një palë këmbë të vogla nën një kapele gjigante të Napoleonit. Është edhe fakti se ndërsa ajo fliste hapur për simpatitë e saj të majta politike, ai është vetëquajtur një herë si përgjigje e Francës ndaj Margaret Thatcher. Megjithatë, kur ata u takuan në një darkë në 2007, thuhet se ishte tërheqje e çastit. Pas një varg të dashurish, duke përfshirë Mick Jagger, Eric Clapton dhe filozofin Raphawl Enthoven, Bruni kishte deklaruar qëllimin e saj për të pasur tashmë një njeri me “energji bërthamore”. Sarkozi kishte në dispozicion të tij më shumë se 350 mbushje bërthamore. Kjo ishte një shkrirje qiellore. Brenda një muaji, ata pozuan për “Paris Match” në pallatin Elysee,të kompletuar me ora Rolex. Sarkozi, i cili kishte ardhur në pushtet me 53% të votave dhe kishte valën e miratimit popullor, dukej i kënaqur me statusin e sapo gjetur. Shtypi e quajti atë “Presidenti Bling-Bling”.

Për disa, gatishmëria e Sarkozy-së për të bërë jetën e tij private në publik ka shënuar një modernitet të mirëpritur; presidentët e mëparshëm francez kishin kultivuar në përgjithësi një qëndrim serioz, një shikim fisnik dhe një pozicion tepër të njëjtë nëse do ta quajmë kështu. Sarkozy, me gruan e tij supermodele, prejardhjen e tij të emigrantit, pasionin e tij për lapsa Montblanc dhe purot kubane, ishin një çlirim, një politikan që premtoi të rinovonte frymën e ndryshimeve në Francë. Sipas Antoine Michelland, i revistës Pointde Vue në Paris: “Për Sarkozy, jeta e tij private dhe jeta e tij publike janë në të njëjtin thes dhe atij i pëlqen ti përdorë të dyja për të manipuluar një mbulim për veten e tij, si një mjet për të komunikuar me elektoratin”. Por për të tjerët, dëshira flagrante e Sarkozi për të qenë në qendër të vëmendjes duket e papërshtatshme në një vend që vetëkrenohet për ligjet e privacisë të rrepta dhe ndarjen rigoroze të jetës personale dhe publike. “Ka një neveri të tmerrshme në Francë për këtë lloj të paraqitjeje të vetes” thotë Poirier. Dhe sipas Vivienne Walt, korrespondent i revistës Time Paris: “Shoqëria franceze është ndarë shumë mbi atë që ajo mendon rreth Sarkozi, Ai është kritikuar nga shumë njerëz për të mos qenit mjaftueshme president, nuk është mjaftueshëm misterioz, do ta shfaqë shumë veten, shumë ec cilësojnë si një politikan mesatar … Unë mendoj se gjëja më e mirë që mund të thuhet në lidhje me Sarkozy është se askush nuk është neutral”.

Ndoshta disi më e dëmshme për reputacionin e tij ka qenë ndjenja se ai nuk ishte duke marrë i gjërat seriozisht. Kohët e fundit, ai duket se ka ndryshuar qëndrimin e tij mbi politikat kyçe – për reformat e pensioneve dhe mosha e daljes në pension p.sh, etj. Gruaja e tij nga ana tjetër e ka ndihmuar shumë pak në çështjet politike ndërkohë që ajo lëshuar një album të këngëve breathy, duke përfshirë edhe një në të cilën ajo pranoi të kishte pasur 30 të dashur dhe një tjetër në të cilën ajo e krahason presidentin menjë drogë të klasit A “më vdekjeprurësen her
oinë afgane” (pa dyshim, kjo lirikë tingëllon më mirë në frëngjisht). Në muajt e fundit, popullariteti i Sarkozi e ka parë një rënie shkatërruese – miratuesit dhe përkrahësit e tij ishin zhytur në një minimum prej 34% në gusht. Gjëja e fundit e nevojshme për të shkundur presidencën së tij tashmë të lëkundshme ishte botimi i një libri që pretendon se tregon historinë e vërtetë të asaj që zhvillohet pas dyerve të praruara të Elizesë. Sipas Darmon dhe Derai, Bruni dyshohet të ketë marrë një raport nga policia ku thuhet se ka pasur një komplot midis Rachida Dati dhe ish-kunatën e presidentit për ta larguar atë dhe çuditërisht për të bindur ish bashkëshorten e Sarkozi për të kthyer me të. Në një shfaqje të mëtejshëm të mungesës së taktit të Bruni-Sarkozy është gjithashtu mendimi se ka pasur një bisedë me Michelle Obama, në të cilën zonja amerikane e parë mendohet të ketë pranuar se jeta në Shtëpinë e Bardhë ishte një “ferr”. Komenti u mohua menjëherë nga zëdhënësja e Zonjës Obamës. Dhe kjo nuk është shumë në krahasim me çfarë thuhet në dy librat biografik për Carlën, që nga marrëdhënia me meshkujt, të dashurit sekret e deri tek kirurgjia plastike. Në to shpaloset ideja e një jete që jetohet mes famës dhe parasë.

Lindja: Nicolas Sarkozy Stéphane Paul de Nagy-Bocsa lindi në Paris në 1955, i biri i një emigranti hungarez, karrierën e tij politike filloi në moshën 22 vjeçare, kur ai u bë një këshilltar i qytetit në Neuilly-sur-Sei,një periferi e pasur e Parisit.

Carla Bruni Gilberta Tedeschi lindi në Torino në vitin 1967, nëna e saj ishte një pianiste koncertesh dhe i atit një një kompozitor dhe trashëgimtar i pasuri i gomave CEAT. Bruni filloi modelimin për shtëpitë më të larta të modës në adoleshencën e saj.

Kohët më të mira: Për Sarkozinë, pa dyshim maj 2007, kur do t’i ofrohej një pushim i pastër nga elita tradicionale e vendit, në pushtet ai hipi me një valë popullariteti që rritej dhe arriti të kthehej nga ministri i brendshëm në Presidenti, duke u zotuar për të ringjallur etikën e punës në Francë dhe do të luftonte intolerancën. Martesa e tij me një supermodele më pak se një vit më vonë vuri qershinë mbi tortë për ‘Presidenti Bling’ të Francës.

Nga 1990-së, Bruni ishte një nga modelet më të mirë të paguar në botë, ka pasur marrëdhënie të profilit të lartë me zotërinjtë Clapton Ericrock dhe Mick Jagger dhe ka filluar një karrierë të dytë si një këngëtare popullore. Ambicia e saj megjithatë ishte të gjente një njeri të “energjisë bërthamore”, të cilën ajo e plotësoi në letër në vitin 2008.

Kohët më të këqija: Me një fjalë, tani. Sarkozi i papëlqyer gjithnjë e më shumë po lufton për jetën e tij të politike. Profili i medias për Brunin fillon së bashku me burrat e saj, me lidhjet e dyshimta dhe incidentet e turpshme nga e kaluara të cilat shumë lehtë mund ti gjesh online.

SHPËRNDAJE